Nieprzerwanie, na całym świecie, Salwatorianie zbierają się aby rozpoznawać drogę służenia ludziom, poszukując wspólnie w twórczy sposób środków, które były by pomocne w drodze do zbawienia.
W czasie od 28 listopada do 2 grudnia 2016, w domu wspólnoty Salwatorianów w Perth, w zachodniej części Australii, odbyło się spotkanie z udziałem przedstawicieli Regionu Australijskiego: Ks. Karolem Kulczyckim, Ks. Bronisławem Pietrusewiczem, Ks. Krzysztofem Gasperowiczem, Ks. Adamem Babinskim, Ks. Stanisławem Bendkowskim oraz Ks. Grzegorzem Skulskim; z Polskiej prowincji: Ks. Piotrem Filasem i Ks. Mirosławem Stankiem; z Wikariatu Misji Wschodnio Azjatyckiej: Ks. Adamem Janusiem i Ks. Hubertem Kranzem; oraz przedstawicielem Generalatu: Ks. Agustinem Van Baelenem.
Pierwszy dzień wprowadzenia, został podzielony na dwie części. W pierwszej Abp Timothy Costelloe SDB wygłosił konferencję o ważności tworzenia i kultywowania kultury salwatoriańskiej, która ma przewyższać narodowe i lokalne bariery kulturalne. Po konferencji przewodniczył on Mszy otwarcia, w której wprowadził to spotkanie w sferę duchową. W drugiej części odbywającej się w godzinach popołudniowych, Anne Cullender (salwatorianka świecka) wygłosiła przemówienie na temat historii oraz obecnej sytuacji Salwatorianów Świeckich w tej części świata i ich głębokiego pragnienia rozwoju lokalnego, jak również na poziomie powiązań z Międzynarodową Wspólnotą Boskiego Zbawiciela.
Trzy kolejne dni miały podobne harmonogramy, w których rozważane były tematy salwatoriańskiego powołania, formacji i misji, a każdy dzień rozpoczynał się refleksjami wprowadzającymi przedstawionymi przez Ks. Huberta, Ks. Piotra i Ks. Agustína.
Ostatni dzień poświęcony był rewizji oraz zebraniu idei i pomysłów z poprzednich dni. Jest to wspaniałe oraz pełne nadziei jak wiele poziomów dobrej współpracy już istnieje. Jednakże wyniki tego spotkania zostaną wysłane do odpowiednich jednostek, w celu przeanalizowania, które etapy są możliwe i korzystne dla dalszego procesu współpracy, służącej zawsze dobru Towarzystwa!
Wdzięczni za doświadczenie dzielenia się, a przede wszystkim za to, że poszukiwaliśmy wspólnie jak bracia, czego Bóg od nas dziś oczekuje, uczestnicy powrócili do swoich wspólnot lokalnych, zanurzając się w działania apostolskie powierzone naszej posłudze w Towarzystwie Boskiego Zbawiciela. Ad maiorem Dei gloriam!
